Bir insan olarak şu başına gelenlerden,
Nasıl olup da bunlara layık görüldüğünden,
Herkesin göz göre göre susmasından,
Senden vebadan kaçar gibi kaçmalarından,
İnsanlığın en temel haklarından yoksun bırakılmış olmandan,
Ya da sadece hâlâ nasıl aynı acıyı duyabildiğinden
Utanır ve susarsın.
Konuşmaz, anlatamazsın o zaman.
Anlatmak değil, ölmek istersin.
Anlatmaktansa ölmeyi seçersin.
Ölmediğin, ölemediğin için susarsın.
Ağlayamazsın bile.
Ama gün gelir utancın üzerine çıkar acı
ve milim yaşayacak yeri kalmamıştır içerinde..
İsyan edercesine, her şeye rağmen anlattığın bu acıya şaşkınlıkla bakarlar.
Öyle ya, utanmıyor musun bunları böyle uluorta etmeye?
Acıdan utanmayı insanoğlu belletir karşısındakine..
Blog sahibinden not: Çok sevdiğim bir arkadaşımdan alıntıdır.
30 Mayıs 2010 Pazar
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder